Van het Boheemse paradijs naar de Rhön

Het is al weer een weekje geleden dat wij over onze belevenissen hebben bericht. Na ons bezoek aan Hradec Králové op woensdag, ging het op donderdag regenen. Dus een dagje bij de tent en boodschappen doen. Aan het eind van de dag knapt het weer op en kunnen we ons visje (vandaag een kabeljauwfilet) op de barbecue bakken.

Op vrijdag wilden we laatste beroemde rotsstadje Hruboskalsko gaan bezoeken. Het was redelijk makkelijk te vinden maar het was zo druk dat we de auto nergens kwijt konden. Dus zijn we maar verder gereden en hebben de auto bij Sobotka geparkeerd voor een rondje.

’s Avonds een mootje zalm op de huid in de pan met een lekkere salade.

Zaterdag is onze laatste dag in Tsjechië. Morgen gaan we een paar honderd kilometer richting huis. Dus vandaag rustig aan. Een beetje lezen bij de tent onder de bomen, want het is weer lekker heet. Vlad en zijn vrouw komen nog wel even met ons afrekenen: omgerekend 300 euro voor bijna drie weken. Ook geen geld voor zo’n mooi (en schoon) plekje!

’s Avonds verbrassen we onze laatste Tsjechische kronen in een restaurant in Zeleznice. Een restaurant met een bijzondere kaart, want naast de traditionele gerechten staan er ook een Japanse soep en wat chinese gerechten op de kaart. En zo als altijd was het ook nu weer bremzout en spotgoedkoop. Dat wordt vast weer schrikken als we morgen in Duitsland zijn.

In de nacht van zaterdag op zondag regent het nog even flink. Maar omdat het ’s ochtends lekker waait gaat de tent nog redelijk droog in de auto. We maken ons op voor een ritje van ruim 500 kilometer. We kwamen om half 7 aan in Rossdorf (in het UNESCO-natuurreservaat Rhön in Thüringen) waar in de tuin van het plaatselijke slot een kleine camping is gevestigd. De camping wordt gerund door een wat truttig echtpaar met Groningse tongval die bezorgder lijken over de staat van hun gazonnetje dan het wel en wee van hun gasten. Er zijn strenge voorschriften over tot waar je met je auto mag gaan. En als alles uitgeladen is dan moet de auto weer zo snel mogelijk verdwijnen naar de parkeerplaats buiten de camping. O ja, alleen maar een onderzeil met gaatjes gebruiken en onder een tenttapijt geen plastic. En zo zijn er nog wel meer van dat soort regeltjes. En wij maar denken dat het communisme hier 30 jaar geleden is verdwenen.

Na een koude nacht met een egel in de vuilniszak schijnt maandag het zonnetje weer en gaan we op zoek naar een winkel om boodschappen te doen. Die lijkt er in de wijde omgeving niet te zijn en van de campingeigenaren worden we ook niet heel veel wijzer. Uiteindelijk vinden we een splinternieuwe Kaufland in Bad Salzungen, een kleine 20 kilometer verderop. Later zal blijken dat er twee dorpjes verderop ook twee supermarkten zijn, maar dat wisten de mensen van de camping blijkbaar nog niet (ja, ja).

’s Avonds voor het eten maken we nog een rondje door het dorp en eten we weer eens lekker pasta met tonijn.

Dinsdag kunnen we weer ontbijten in het zonnetje. We gaan naar Ostheim vor der Rhön voor één van de vele wandelingen die in dit gebied zijn uitgezet. Dat het hier nog niet zo toeristisch is merken we. We komen in totaal 4 honden tegen (met baasjes) en dat was het. Als we aan het eind van de wandeling terug komen in het dorp dan blijkt daar ook nog eens een goed bewaard en gerestaureerd middeleeuws kerkdorp te zijn dat de moeite van een bezoekje waard is.

Met uiteindelijk ruim 10 kilometer in de benen gaan we weer terug naar de camping. Snel douchen en dan op naar de ‘gutbürgerliche Küche’ van Zur Klause. Vooral het toetje met boeren rabarberijs was heel erg lekker. Tonnetje rond rollen we de slaapzak in.